Podatek odroczony to księgowe ujęcie skutków różnic między wynikiem w księgach a wynikiem podatkowym. Nie jest to dodatkowy podatek do zapłaty teraz, tylko zapis, który pokazuje, że w przyszłości podatek może wyjść wyższy albo niższy. Najczęściej dotyczy firm prowadzących pełne księgi rachunkowe; przy KPiR zwykle się go nie stosuje.

Gdy w przyszłości przewidujesz niższy podatek, powstaje aktywo z tytułu podatku odroczonego. Gdy spodziewasz się wyższego podatku, powstaje pasywo. Wynika to z tzw. różnic przejściowych – czyli sytuacji, gdy koszt lub przychód jest rozpoznany w innym momencie w księgach i w podatkach. Różnice stałe (które nigdy się nie odwrócą) nie tworzą podatku odroczonego.

Kiedy najczęściej powstaje podatek odroczony:

Marża brutto: uwzględnia sprzedaż i koszt własny sprzedaży; nie obejmuje kosztów operacyjnych.
Marża operacyjna (EBIT): obejmuje koszty operacyjne; nie obejmuje kosztów finansowych ani podatków.
Marża netto: uwzględnia wszystkie koszty oraz podatki; zwykle jest najniższa.
Marża EBITDA: wyłącza amortyzację i odpisy; bywa używana do porównań płynności operacyjnej.

Różne tempo amortyzacji bilansowej i podatkowej.
Rezerwy i odpisy księgowe, które podatkowo będą kosztem dopiero przy realizacji.
Przychody rozliczane w czasie w księgach, a podatkowo ujęte wcześniej lub później.
Różnice kursowe rozpoznane w innych momentach rachunkowo i podatkowo.
Strata podatkowa do odliczenia w kolejnych okresach (aktywo).

W sprawozdaniu finansowym podatek odroczony wpływa na pozycję podatku dochodowego w rachunku zysków i strat, a w bilansie pokazuje się jako aktywa lub zobowiązania. Nie oznacza to przepływu gotówki teraz; kwoty aktualizuje się wraz ze zmianą różnic przejściowych.

Słownik terminów zaczynających się na literę "C"